Fairy Tales: ingehaald door het verleden

Lief & Leed

Het hele jaar door draai ik fairs, beurzen en andere in-/outdoor evenementen, waar ik leuke mensen ontmoet, leuke dingen beleef, veel lach, maar ook met klanten huil. Bijna altijd ben ik gelukkig als ik terug kijk op een evenement waar ik échte mensen heb mogen ontmoeten. Mensen die me hun vertrouwen schenken en hun geluk maar ook hun verdriet/zorgen durven te delen. Dat schept een echte band en maakt ook dat we elkaar jaarlijks wel een keer treffen, ergens.

Overeenkomsten

Eigenlijk is er niet zoveel verschil met de horeca. De sector waarin ik opgegroeid ben en tot m'n begin 30ste gewerkt heb. Intens kortstondig contact, waarin je interesse toont in je gast en waarbij je je gast met een tevreden gevoel naar huis wilt laten gaan.

Ingehaald door het verleden

Dat overkwam me afgelopen weekend op de beurs Reis&Co, super leuk!

Man en vrouw, hun keuze was snel gemaakt, tasje erbij en omdat mijn pin opstart problemen had stonden we wat te kletsen. En ik dacht….ik ken die man, zei dat natuurlijk ook en hij dacht precies hetzelfde.

Maar waarvan? Dankzij de pin die weigerde en we daardoor moesten wachten, zijn we er wel achter. 17 jaar geleden werkte ik in het Goudkantoor, een restaurant in het centrum van Groningen. Deze man was één van onze vaste gasten, ik schijn zelfs nog een keer bij hem gesolliciteerd te hebben. Één van die vele vaste gasten uit die tijd, alsof de tijd had stil gestaan. 

En dat vind ik nou waardevol. Niet het hup … verkopen en door, maar je klanten een beetje leren kennen, uit het oog verliezen en jaren later tóch herkennen. Deze meneer komt zijn badjas nog halen, (k had hem niet meer op voorraad bij me) en dan halen we vast oude herinneringen op aan een voor mij fantastische tijd in (het lijkt wel) een heel ander leven.